Do pojave Belićeva rađa »Periodizacija srpskohrvatskog jezika« (Južnosl. filolog XXIII, 1958. g.) u našoj nauci o jeziku nije bilo pokušaja da se dublje i potpunije sagleda kretanje našega jezika kroz glavne epohe njegova razvitka. Istina još je P. J. Šafarik 1833. god. jezičke crte našega jezika s obzirom na razvojni tok literarnog jezika podijelio na tri perioda, ali je ta periodizacija prije svega književno-jezičke i kulturno-historijske prirode. Držeći se osnovne Šafafikove linije, ali i unoseći znatne korekture, prof. M. Pavlović je izložio svoje stavove u pogledu periodizacije našega jezika u priručniku Primeri istoriskog razvitka srpskohrvatskog jezika, Beograd 1956, ali je zatim u svojoj raspravi »Uslovi razvitka i periodizacija istorije srpskohrvatskiog jezika« (Južnosl. fil. XXV, 1961—1962) potpuno usvojio Belićevu periodizaciju interpretirajući je veoma impresivno s posebnim naglaskom na procese miksoglotskog i miksodijalekatskog karaktera.
