U lirici Srečka Kosovela, tankoćutnoga pjesnika Krasa, trajno su združeni boja, svjetlost i zvuk. Upravo onako kao što je u svom pjesničkom stvaralaštvu vladao kontrastima boje i svjetlosti, tako su mu i u muzičkom pogledu harmonija ili pak disonanca vodeći elementi cijele pjesme. »Podobno kot barva se v Kosovelovi estetski zavesti in pesmi uveljavlja zvok v veiikem razponu med molkom in krikom’. Kateri slovenski pesnik upesnjuje neko glasbilo tako vztrajno kot Kosovel klavir« ?
