Osnovno i sporedna značenja futurskih oblika u makedonskom i srpskohrvatskom-hrvatskosrpskom jeziku

Sažetak

U članku se, analizom primjera iz. odabranih djela makedonskih, srpskih, hrvatskih, bosanskko-hercegovačkih i crnogorskih pisaca, pokušava odrediti osnovno i sporedna značenja futurskih oblika u makedonskom (idno vreme, minalo-idno vreme, i d no - pr ek ažano vreme,te konstrukcije lipa Re ima/nema dojde- no; ima da dojde) u odnosu na osnovno i sporedna značenja futurskih oblika u srpskohrvatskom/hrvatskosrpskom jeziku (futur I i futur II). Analiza pokazuje da je u ovim jezicima osnovno značenje futurskih oblika, redovito izražavanje budućnosti, dok su sporedna značenja mnogobrojna i raznorodna ( sadašnjost, prošlost, svevremenost, molba, zapovijed, sumnja, pretpostavka, uvjetovanost radnje itd.). Izvršena analiza dovodi do zaključka da su bitne komponente koje povezuju ta dva slavenska jezika na razini futurskih oblika upravo značenja ovih oblika, osnovno i, posebno, sporedna.