Studentska pobuna, koja je krajem šezdesetih godina zahvatila SR Njemačku, odrazila se i na književno stvaralaštvo. Pod utjecajem marksistički orijentiranih teoretičara težilo se angažiranoj i objektivnoj književnosti. Kad je početkom sedamdesetih godina, zbog neuspjeha pobune, kolektivni zanos ustupio mjesto individualnoj depresiji, došlo je i u književnosti do ponovne mijene tendencija. Masovni i javni politički angažman pretvorio se u subjektivni doživljaj pojedinca. Prvi autor u njemačkoj književnosti tog vremena koji se osvrnuo na vrijeme studentske pobune i koji je istovremeno postavio temelje Novom subjektivitetu bio je Peter Schneider. Osnovni problem u djelu je dualizam između teorije i sjetilne neposrednosti. U pripovijeci Lenz u centru zbivanja je mladi intelektualac koji zasićen teoretiziranjem pokušava spojiti konkretni politički angažman i sjetilnost, i tako svom životu dati novi smisao.
